Provence & Spaanse Costa: Van Sainte-Maxime naar Valencia

Het is een jaarlijkse traditie: Gerard van Kaathoven (68) en Wim Maaskant (69) maken een tocht in Zuid-Europa en laten hun fietsen achter voor de volgende trip. Hun laatste reis ging door de Provence, Pyreneeën en Costa de Valencia.

De route De twee mannen fietsten deze keer vanaf het vakantiehuis van Gerard in Sainte-Maxime (Frankrijk) naar vrienden in Bocairent, Spanje, zo’n honderd kilometer van Valencia vandaan. Ze volgden de kust en trokken het binnenland in.

Routemateriaal Gerard en Wim gebruiken jaarlijks de gidsen van Benjaminse als leidraad, maar wijken daar ook vaak vanaf. Gerard: “Zo is het leuk om een beetje door het binnenland te fietsen, dat is rustiger dan de kustlijn. Als we op een korte afstand te veel hoogtemeters krijgen, nemen we een route die wat makkelijker is.” Ze vragen andere fietsers om leuke tips, en kijken in de route-app Komoot. (Gebruikte fietsgidsen: Onbegrensd fietsen, van Amsterdam naar Barcelona (deel 2)/ Onbegrensd Fietsen naar Andalusië).

Afstand ruim 1.300 kilometer

Niveau Pittig. De Camargue en vías verdes (fietspaden op oude spoorbanen) zijn vlak, maar in de Provence en Pyreneeën is het klimmen geblazen. Gerard: “In Spanje kwamen we op wegen die waren weggeslagen door de overstromingen, best zwaar, met een fiets en bagage. Maar dat maakt een fietsreis ook leuk, die onverwachte dingen.”

Heen en terug De vrienden namen het vliegtuig van Schiphol naar Nice en vlogen terug vanaf Alicante. De fietsen stonden al klaar op hun startplek, en konden ze na afloop bij hun vrienden achterlaten.

Accomodatie Gerard en Wim boekten iedere dag tijdens de lunch een hotel voor diezelfde nacht. Gerard: “Ons budget was in principe 100 euro per kamer, dat lukte wel buiten het hoogseizoen, al zie je dat Frankrijk duurder is dan Spanje. Soms zaten we in een prachtig hotel met zwembad, maar in Tona verbleven we in een soort truckershotel, met superslechte bedden, koud water en zwaar, vet eten.”

Horeca en winkels Gerard: “Er zijn dorpen waar je niets of niemand tegenkomt. Voor de lunch keken we altijd of er veel locals in het restaurant zaten, ’s avonds gebruikten we TripAdvisor, of lieten we ons adviseren door het hotel. Bij de lunch nemen we graag een flesje wijn, dus we zorgden ervoor dat we erna niet al te ver meer hoefden te fietsen. Meestal kwamen we rond vier uur in het hotel aan.” Tip: restaurant El Encuentro in Valencia.

Beste seizoen Gerard: “Dan is het nog niet zo warm, en zie je het landschap ontluiken. De sfeer is ook fijn; de mensen in de horeca beginnen net aan hun seizoen en het is heerlijk rustig.”

Waarom is deze route een aanrader? Gerard: “We fietsen niet om zo snel mogelijk van A naar B te gaan, maar om alles in ons op te nemen. Het mooie van deze route is dat het landschap voortdurend verandert. Je begint in Sainte-Maxime, echt letterlijk aan de kust, daarna ga je het achterland in, door de Provence. Relatief droog is het daar, met kleine Franse dorpjes; idyllisch. De Camargue is een totaal ander gebied, waar onder meer rijst wordt geteeld, en je veel dieren ziet; flamingo’s, wilde paarden en stieren, die daar blijkbaar nog worden gefokt voor de stierengevechten. Daarna gaat de route de Languedoc in, waar het volgens mij altijd waait – en helaas de verkeerde kant op. Eenmaal de grens over, in Spanje, weg van de kust, verandert het landschap; het wordt allemaal wat ruwer. Ook het eten wordt zwaarder. In de Pyreneeën fiets je door hele kleine dorpen. Op een gegeven moment komt de route weer bij de kust, met mooie, goedverzorgde steden als Salou. Na Valencia en Gandia gingen we weer de hoogte in, door een groen natuurgebied met veel beekjes; Serra de Mariola. Heel mooi.”

Leuk en bijzonder

Gerard: “Arles is een heel leuk stadje; in de zomer is het daar denk ik heel druk, maar in het voorjaar prima te doen. Leuk om te zien dat Vincent van Gogh daar heeft gewoond, je ziet er onder meer Le cafe la Nuit (een reconstructie van zijn schilderij Caféterras bij nacht). De Camargue vond ik zelf het mooiste natuurgebied. Aigues-Mortes is een compleet ommuurde stad, daar liggen ook de zoutmeren. Torreblanca is een leuke badplaats met zandstranden. Vlak voor Valencia kom je over de vías verdes: enorme fietspaden over oude spoorlijnen, door tunnels. Schitterend.”

Jaarlijkse traditie

Gerard: “Mijn fietsvriend Wim is mijn voormalige buurman. Hij heeft een vakantiehuis in de Italiaanse regio Marche en vroeg drie jaar geleden of ik daar met hem naartoe wilde fietsen. Daar heb ik wel even over nagedacht, je bent toch samen drie weken onderweg, maar het beviel uitstekend. Dus lieten we onze fietsen daar staan, fietsten we een jaar later naar ons vakantiehuis – dat van mijn vrouw en ik – in Sainte-Maxime, en het jaar daarop, in 2025, naar vrienden in Bocairent. We blijven dit doen zolang we het kunnen en leuk vinden. Het idee is om volgend jaar naar de zuidkust van Portugal te gaan. Daar woont een neef van Wim, dus dan hebben we weer een plek om de fietsen te laten staan.”

Een hoop fietsreparaties

Gerard: “Wim reed zijn achterwiel aan gort op een weg vol grote stenen, in het natuurgebied Serra

Verder lezen?

Lees het vervolg van Fietsen in Europa van de Provence naar de Spaanse costa in het dubbeldikke winternummer FietsActief 8/9
Nu in de winkel of bestel het nummer via deze link online.

Tekst Jessica de Korte foto’s: Gerard van Kaathoven