Door de Po-delta naar de lagune van Venetië: fietsen tussen waterwegen en wetlands:

Wie Veneto zegt, denkt aan Venetië. Maar iets verder landinwaarts kun je een heel andere kant van de regio ontdekken: een waar fietsparadijs. Rond de stad Treviso strekt zich een landschap uit van lagunes, eilanden, wetlands en rietkragen waar water en land voortdurend in elkaar overgaan.

De reis begint sprookjesachtig: we overnachten in het majestueuze Castello di Roncade, op een steenworp afstand van Venetië. Het is de enige nog bestaande Venetiaanse villa met torens, omgeven door middeleeuwse muren en een slotgracht. Het kost geen moeite om me mee te laten voeren in de romantiek van weleer. Bij aankomst zie ik hoe de avondzon zacht over de muren van de villa valt en een strijkorkestje in de tuin tussen beelden en groene hagen de laatste akkoorden speelt.

De adellijke familie Ciani Bassetti verwierf het kasteel begin 20ste eeuw, restaureerde het en plantte nieuwe wijngaarden. Tegenwoordig verhuren ze appartementen in de torens en in het hoofdgebouw, in Venetiaanse stijl ingericht met antiek meubilair. Baron Ciani Bassetti ontvangt ons hartelijk en nodigt ons uit voor een wijnproeverij: zo kan ik meteen kennismaken met mijn twee reisgenoten. We proeven ook zijn sprankelende prosecco ‘Baronessa Isabella’, genoemd naar zijn dochter – terwijl zijn zoon is voorbestemd de rol van volgende patriarch op zich te nemen.

Baas van alles

De volgende ochtend worden we opgehaald door onze gids voor de komende dagen – Riccardo van Treviso.bike, die samen met zijn al even sympathieke collega’s de drijvende kracht is achter een groeiend fietsnetwerk in de regio. De winkel in Treviso is niet zomaar een fietsenzaak: het is een verhuurpunt en werkplaats, maar daarnaast ook een gezellige ontmoetingsplek voor fietsliefhebbers. De verstandelijk beperkte buurtgenoot Andrea is hier kind aan huis en verwelkomt ons met een stralende glimlach en heerlijke koffie. Trots toont hij het visitekaartje dat ze speciaal voor hem maakten, waarop zijn titel prijkt: ‘Baas van alles’.
Door hevige regenval in de afgelopen weken kampt Venetië met de grootste overstromingen in negen jaar tijd, maar gelukkig schijnt vandaag de zon. Dankzij opgezette dammen zijn de lagunes goed beveiligd en kunnen we – weliswaar met een omweg van 7 kilometer – de geplande fietstocht maken. De Duitse Claudia en ik kiezen voor een elektrische Lombardo Roma, de Spanjaard Jorge voor een Kross gravelbike.

Op het ritme van de Sile

Vanaf de winkel fietsen we direct de natuur in. De rivier de Sile vormt vandaag de rode draad. Het water stroomt gemoedelijk en langs de oevers slingert een uitstekend fietspad. Na een paar kilometer bereiken we een natuurpark, waar we onze fietsen een stukje aan de hand moeten nemen over een houten vlonderpad. Hier bekijken we het einde van een bijzonder Venetiaans verhaal: het Cimitero dei Burci. In het water ligt een ‘begraafplaats’ met wrakken van houten vrachtschepen, de burci, die eeuwenlang boomstammen naar Venetië vervoerden – stammen die ook tot de palen werden verwerkt waarop de stad nog altijd rust. Toen het vervoer in de jaren ’70 werd overgenomen door vrachtwagens, werden de boten achtergelaten en overgeleverd aan het getij. Langzaam zonken ze weg, werden door de natuur in bezit genomen en overwoekerd door planten. Zwanen zwemmen tussen de wrakstukken, schildpadden liggen op de reling van een gezonken burco te zonnebaden. We fietsen verder door een landschap van rijstvelden, afgewisseld door brakke grond vol bloeiende papavers. Op een terras in Casier ontmoet ik drie Nederlandse fietsers die vanuit
Salzburg zijn gekomen. “Het is heerlijk om hier op vlak terrein te fietsen, vanaf Venetië zijn het alleen maar mooie fietspaden,” vertelt een van hen enthousiast. Over twee dagen keren ze met de trein terug naar Salzburg en fietsen vandaaruit terug naar Nederland.

Parels in de lagune

De lagune van Venetië beslaat zo’n 55.000 hectare, waarvan 50.000 water is en slechts 5.000 land.Het lagunelandschap begint bij Caposile. Wanneer we zien hoe verderop de verkeerspolitie barrièresopheft, beseffen we hoeveel geluk we hebben deze tocht te kunnen maken; twee dagen eerder had het door de overstromingen niet gekund. We fietsen door het trage vlakke polderlandschap, met kaarsrechte kanalen. De zilte zeewind verraadt dat Jesolo, waar de Sile in de Adriatische Zee uitmondt, niet ver weg is. Onderweg passeren we trabucchi: traditionele vissershuisjes vanwaar vissers met lieren en lange netten hun vangst binnenhalen. Bij de vuurtoren van

Jesolo bereiken we de zee. Het strand ligt er rustig bij; even wandelen we op blote voeten door het zand en kijken uit over de kabbelende golven. Na 70 kilometer voelt dit als een perfecte finale, maar we besluiten nog 20 kilometer door te fietsen naar Lio Piccolo, een vissersdorpje verscholen in de lagune. Een plek van melancholische schoonheid, waar de tijd lijkt stil te staan. Tegenwoordig leven er slechts twintig inwoners; wij zien er twee, die ons verbaasd begroeten. Als de zon zakt, krijgt het water een zachte gloed en strijken talloze vogels neer – witte flamingo’s, aalscholvers, steltkluten, sterns, eenden en reigers jagen zij aan zij op vis. Terwijl de schemering valt, is het onze beurt om aan te schuiven. We dineren in Casale al Sile: vanaf het terras kijken we uit over de rivier en genieten van een visproeverij, bijpassende wijnen en fijne  gesprekken.

Prosecco, spa en tiramisù

De volgende dag regent het flink, maar gelukkig staat er een dagje ontspanning op het programma.
We beginnen met een vroege wijnproeverij en vertoeven vervolgens wat uurtjes in Castel Brando – waar we cultuur snuiven, genieten van lokale gerechten en eindigen in de spa. Op de laatste dag schijnt de zon weer en maken we ten zuiden van Chioggia een fietstocht door een eindeloos decor van rietvelden, zandbanken en lagunearmen, waar lucht en water naadloos in elkaar overvloeien. Nét op tijd zitten we in het busje als we worden overvallen

Verder lezen?

Lees het vervolg over de Fietsreis in Marokko in het dubbeldikke winternummer FietsActief 8/9
Nu in de winkel of bestel het nummer via deze link online.

Tekst en foto’s: Hester van Delden