Kronkelend langs de Kroatische Amazone

De Amazon of Europe Bike Trail loopt langs de rivieren de Mur, de Drau en de Donau. Fiets door het stille en ruige binnenland van Kroatië, en proef tussendoor verse karper of Slivovitsj.

Steentjes kraken onder mijn brede fietsbanden. Twee libellen vliegen voorbij, in een boom nestelt een zeearend. Achter al het groen ligt de Drau verborgen, een zijrivier van de Donau, die door het noorden van Kroatië stroomt. In de berm groeien brandnetels en bloemen, waaronder roze aardaker en blauw slangenkruid. Al zeker twee uur fietsen we over gravel, zonder ook maar iemand tegen te komen. Zelfs geen vissers.

Samen met een paar fietsvrienden, en de Kroatische gids Nikola Pavić, volg ik een deel van de Amazon of Europe Bike Trail, die door het Mur-Drau-Donau-gebied loopt. Hier liggen meanderende rivieren, eilanden, zand- en grindbanken, bossen op rivierslib en binnenwateren. Unesco riep het gebied in 2011 uit tot het eerste biosfeerreservaat ter wereld, waar naar mogelijkheden wordt gezocht om de mens zoveel mogelijk in evenwicht te laten leven met zijn natuurlijke omgeving.

Ik moest aanvankelijk een beetje lachen toen ik de naam van de fietsroute hoorde: Amazon of Europe Bike Trail. Kom op, een Amazonegebied in Kroatië? Maar de omstandigheden komen in de buurt. Het is heet en vochtig, overal vliegen tijgermuggen, en ik hoor de gekste dierengeluiden. Om de natuur te beschermen, is bewust niet voor asfalt, maar vooral voor grove gravel gekozen. Een fiets met brede banden komt hier goed van pas.

Osijek

Wij zijn onze fietstocht begonnen in de Kroatische stad Osijek, niet ver van de grens met Servië en Hongarije. Van daar trappen we richting het noordwesten, waar Slovenië ligt. Langs de citadel van Osijek rijden jongeren op fietsen met mandjes voorbij. Het historische centrum heeft volop Oostenrijks-Hongaarse architectuur, met gevels in pastelkleuren en barokke versieringen. De kogelgaten in de muren herinneren aan de Joegoslavische Burgeroorlog van de jaren negentig.

Na het inchecken in pension Maksimilian komt medewerkster Dora Stanic met een enorme glazen fles aanzetten, en schenkt rap een paar shotjes Slivovitsj in. Haar familie heeft de brandewijn gemaakt van witte pruimen. “In het begin vond ik het niets, maar ik ben er echt van gaan houden.” Vaak bieden de Kroaten bij het eten een glaasje sterke drank aan. “Goed voor de spijsvertering,” zegt Dora met een knipoog.

Iets ten noordoosten van de stad ligt natuurpark Kopački Rit; een drasland ontstaan door het water dat binnenstroomt vanuit de Drau en de Donau. We maken een mooi rondje door de Amazone-route te combineren met de langeafstandsroute EuroVelo 6, die hier ook loopt. Aalscholvers drogen hun vleugels op de vele eilandjes. Picknicken zit er helaas niet in, daarvoor moeten we te veel muggen van ons afslaan.

Karper aan het spit

Het wordt een lunch bij familierestaurant Baranjska kuća in het dorp Karanac, waar boven brandend steenkool een flinke karper aan het spit hangt. “In de zomer braden we de vis twee uur,” legt Stanko Škrobo, de zoon van de familie, uit. “Zo krijg je een perfect aroma. Het vet druipt eruit, de buitenkant wordt lekker knapperig.” Een van de huiskatten loopt hoopvol langs. Dat ruikt goed.

Volgens Stanko hebben veel Kroaten die aan zee wonen een afkeer van vis uit de rivier. “Dan proeven ze toch even, en staan ze versteld van de heerlijke smaak.” Op het terrein groeien walnotenbomen, van de kersen wordt sterke drank gemaakt. En de karper? Die smaakt verrukkelijk. Langzaamaan stroomt het terras vol met cruisegangers, die een tocht over de verderop gelegen Donau maken.

We volgen de rivier de Drau, op de oever of over de weg die iets verderop ligt. “Het is helaas niet altijd mogelijk de rivier te volgen,” legt onze gids Nikola uit, die bij de totstandkoming van de route betrokken was. “Zo zijn sommige gebieden een bufferzone voor overstromingen, of komen er bedreigde diersoorten voor. Of er wonen mensen.” Op meerdere wegen wordt hard gereden. Wel valt op hoe vriendelijk de automobilisten zijn, veel geduldiger dan aan de kust.

De rivier kan verlaten zijn, maar bij de ophaalbrug Skela Križnica vormt de Drau een populaire ontmoetingsplek. Jongeren zitten met biertjes in hun hand op het strand, een enkeling probeert, ondanks de sterke stroming, te zwemmen. In het gras liggen gitaren en een cello, er wordt gebarbecued. Over de brug mag je officieel niet fietsen vanwege de krakkemikkige houten vlonders, maar niemand trekt zich wat van de verbodsborden aan.

Verder lezen?

Lees het vervolg van Jessica’s Kroatische fietsavonturen in FietsActief 6. Nu in de winkel. Of bestel ‘em hier online.

Tekst en foto’s: Jessica de Korte